Poem on true love

True love is a many splendored thing.

It's the April rose that only grows in the early spring.

Love is nature's way of giving a reason to the rhyme.

Without love, we're just hollow reeds blowing in time.

True love is the dew on the morning grass.

It's the first warm rays of sunshine that shine through the glass.

Love is the song of the birds in the trees.

It's the gentle breeze that blows through the leaves.

True love is the laughter of children at play.

It's the joy of a new day.

Love is the smile on your face.

It's the warmth of your embrace.

True love is the light in the darkness.

It's the hope in the midst of despair.

Love is the answer to all our prayers.

It's the reason we're here.

So if you're lucky enough to find true love,

Hold on to it and never let it go.

For it's the most precious gift of all.

Poem On What Is Love?

Love is a force that moves the heart,

A flame that burns but never parts,

A light that shines through darkest night,

A song that soothes our deepest plight.

It's not just words or mere desire,

But something deeper we aspire,

A bond that grows with every breath,

A connection that defies all death.

Love is the laughter of children's play,

The gentle touch that melts away,

The words that heal a wounded soul,

The warmth that makes us feel whole.

It's in the beauty of a sunset's glow,

The way the wind makes the trees sway slow,

The soft embrace of a lover's kiss,

The simple joy of a shared moment's bliss.

Love is not just what we feel,

But something we must learn to heal,

A choice we make with open heart,

To give and receive, and never part.

Haunting Memories: A Poem on Sad Love and Heartbreak

In the depths of my heart, a sad love does dwell

A love that was once bright, now a fading spell

I thought it would last forever, but it was not to be

Now all that's left is a memory that's haunting me

The joyous moments we shared are now just a dream

And the laughter we once had, now a distant stream

The promises we made, now broken and untrue

Leaving behind a void, a love that's overdue

My heart aches with sadness, my eyes filled with tears

For the love that was once strong, now broken and unclear

I try to forget and move on, but it's easier said than done

For the memories of our love are forever etched, one by one

I wish I could turn back time, to the days when love was true

But that's just a wish, a desire that will never come true

So I'll hold on to the memories, of a love that was once grand

And hope that someday, I'll find a love that will understand.

एक पत्नी का प्रेम पत्र।

तुम्हारा गुस्सा
हावि हो जाता है तुम पर
तुम्हारे प्यार पर
और तुम भी, बच्चों की तरह मुँह फूला कर चले जाते हो
'मुँह दिखाई' तो दूर की बात है
बात तक नही करते.

मैं जानती हूं -
दिल ही दिल मे कोसते भी हो मुझे
दुवाएँ मांगते हो
के मुजसे छुटकारा मिल जाए.

मैं भी तो ऊब जाती हूं कभी कभी
तुमसे-तुम्हारे गुस्से से,
मगर
तुम जानते हो?
में जो हूं ना,
तुम्हारी सांसो की तरह हूँ.

एक पल में ज़बरदस्ती जब मुझे
अपने-आप से बाहर फेकते हो
तो अगले ही पल मुझे खुद-ब-खुद
भीतर लेना पड़ता है तुम्हे
ताकि में तुम्हारी गहराइयों में जा सकु
तुम्हारे फेफड़ों से होकर लहू के हर कतरे तक फैल सकूँ
वैसे,
सांस कब तक रोक लेते हो?
ज्यादा से ज्यादा कितनी देर...???

વ્યથા જીવન ની

ઘર સળગે  તો વીમો લેવાય
સપના સળગે તો શું કરવુ?

આભ વરસે તો છત્રી લેવાય
આંખો વરસે તો શું કરવુ?

સિંહ ગરજે તો ભાગી જવાય
અહંકાર ગરજે તો શું કરવુ?

કાંટો ખટકે તો કાઢી લેવાય
કોઇ વાત ખટકે તો શું કરવુ?

પીડા છલકે તો ગોળી લેવાય
વેદના છલકે તો શું કરવુ?

હાથમાં તમારો હાથ હતો

હાથમાં તમારો હાથ હતો,
હવામાં સુખદ અહેસાસ હતો..

કોરી કોરી ક્ષણોમાં-
લહેરો તણો ઉન્માદ હતો..

પગ નીચેની રેતી સાથે
દૂર સરકતો અલગાવ હતો..

બંધ મુઠ્ઠીમાં બે હાથની
એક-બીજા પરનો વિશ્વાસ હતો..!

-નિમિશા.

મારે તને મળવું છે

ફૂલ ઝરંતો હાથ લઈને, ઝાકળ જેવી જાત લઈને,
સૂરજની એક વાત લઈને મારે તમને મળવું છે !

સાંજ ઢળ્યા-ની ‘હાશ’ લઈને, ઝલમલતો અજવાસ લઈને,
કોરાં સપના સાત લઈને મારે તમને મળવું છે.

પથ્થર પણ ખુદા થઈ જાય છે

પથ્થર પણ ખુદા થઇ જાય છે ,
કેવળ શીશ ઝૂકયાની વાત છે !

એક સોપારી ગણેશ કહેવાય છે,
કેવળ શ્રદ્ધા ઉગ્યાની વાત છે !

હરેક ક્ષણમાં જીવન ભરાય છે ,
કેવળ ભીતરે પૂગ્યાની વાત છે !

એજ બાગ પણ વેરાન જણાય છે,
કેવળ સનમ રૂઠયાની વાત છે!

નરી આંખે દેખ્યું ક્યાં મનાય છે?
કેવળ વિશ્વાસ તુટયાની વાત છે !

ક્ષણ ભરમાં સુલેહ થઇ જાય છે,
કેવળ જીદ મૂક્યાની વાત છે !

આનંદ મોતીનો ક્યાં હોય છે ?
કેવળ સાગરે ડુબ્યાની વાત છે!

દર્દ હોય કે આનંદ કેમ કહેવું ?
કેવળ આંખ ચૂવ્યાની વાત છે !

વહી ધનુષ વહી બાણ, પણ છતાં,
કાબે અર્જુન લૂંટિયાની વાત છે!

શું સંસાર કે શું સન્યાસ     
કેવળ ઈચ્છાઓ છૂટ્યાની વાત છે !

કેટલી માદકતા સંતાઈ હતી વરસાદમાં

કેટલી   માદકતા  સંતાઈ   હતી   વરસાદમાં !
મસ્ત થઈ સૃષ્ટિ બધી ઝૂમી ઊઠી  વરસાદમાં !

રેઇનકોટ, છત્રીઓ, ગમ શૂઝ, વોટરપ્રૂફ હેટ્સ
માનવીએ  કેટલી   ભીંતો   ચણી  વરસાદમાં !

કેટલો  ફિક્કો  અને  નિસ્તેજ  છે  બીમાર ચાંદ
કેટલી  ઝાંખી  પડી  ગઈ  ચાંદની  વરસાદમાં !

કોઈ  આવે  છે  ન  કોઈ  જાય છે સંધ્યા થતાં
કેટલી  સૂની  પડી  ગઈ  છે  ગલી વરસાદમાં !

એક તું છે કે તને  કંઇ  પણ નથી થાતી અસર,
ભેટવા  દરિયાને  ઊછળે  છે  નદી વરસાદમાં.

લાખ  બચવાના  કર્યા  એણે  પ્રયત્નો  તે છતાં
છેવટે  ‘આદિલ’ હવા  પલળી  ગઇ વરસાદમાં.

– આદિલ મન્સૂરી

Gazal (ગઝલ)

કૈંક મજાના ગીતોમાં છું, ટહુકામાં છું,
બીજા શબ્દોમાં કહું તો બસ... જલસામાં છું.

ક્યારેક કલ્પના બહારનો આનંદ વરસે છે,
ત્યારે એવું લાગે છે કે સપનામાં છું.

એ દિવસથી મેં તો મારી ચિંતા છોડી,
જે દિવસથી જાણ્યું કે હું તારામાં છું.

મને મોકલ્યો‘તો તેં તારી દુનિયામાં પણ,
આજે તો હું કેવળ મારી દુનિયામાં છું.

ક્યારેક ઇશ્વર ફોન કરી પૂછે ક્યાં પહોંચ્યા?
હું કહું છું કે આવું છું, બસ... રસ્તામાં છું.